Se busca aportar elementos conceptuales para una filosofía del consentimiento, al interrogar el privilegio que otorga Paul Ricœur a la afirmación con respecto a las múltiples formas de negatividad inscritas en el ser humano y en sus acciones.
Para ello, se propone un análisis del consentimiento próximo a Le volontaire et l’involontaire, en el que se tiene siempre en la mira la hermenéutica del sí-mismo y del homo capax, desarrolladas por Ricœur desde 1990. Se defiende que el consentimiento va siempre acompañado de la paciencia, y que ambos pueden y deben ser pensados como elementos estructurales que constituyen al sí-mismo.
By inquiring into the privilege granted by Paul Ricœur to affirmation with respect to the multiple forms of negativity inscribed in human beings and their actions, the article seeks to contribute conceptual elements for a philosophy of consent.
To this effect, it proposes an analysis of consent along the lines of Le volontaire et l’involontaire, bearing in mind the hermeneutics of self and of homo capax, developed by Ricœur since 1990. The paper argues that consent goes hand in hand with patience, and that both can and should be thought as structural elements that constitute the oneself.
Neste artigo, procura-se contribuir elementos conceituais para uma filosofia do consentimento, ao interrogar o privilégio que outorga Paul Ricœur à afirmação a respeito das múltiplas formas de negatividade inscritas no ser humano e em suas ações. Para isso, propõe-se uma análise do consentimento próximo a Le volontaire et l’involontaire, no qual se tem sempre no alvo a hermenêutica do si-mesmo e do homo capax, desenvolvidas por Ricœur desde 1990. Defende-se que o consentimento vai sempre acompanhado da paciência e que ambos podem e devem ser pensados como elementos estruturais que constituem o si-mesmo