Existen grupos de personas cuidadoras con características y circunstancias específicas que las colocan en situación de vulnerabilidad. Este colectivo ha sido denominado por la literatura científica como “personas cuidadoras ocultas o invisibilizadas”, en la medida en la que no llegan a acceder a los servicios o recursos disponibles para personas cuidadoras, o por lo menos, no acceden en la misma medida en que pueden hacerlo otras personas. Entre las razones de esa falta de acceso, están el desconocimiento, la postergación de la solicitud hasta que la situación se vuelve insostenible o los sentimientos de vergüenza y miedo al estigma social. Esta revisión de la literatura tiene por objetivos, en primer lugar, identificar aquellos perfiles de personas cuidadoras ocultas que presentan una mayor vulnerabilidad y, en segundo, analizar los principales factores que intervienen en su invisibilización, así como las necesidades y problemas que esas personas enfrentan en su labor de cuidado.
Badira berariazko ezaugarriak eta zirkunstantziak dituzten zaintzaile talde batzuek kalteberatasun- egoeran jartzen dituztenak. Literatura zientifikoaren arabera, kolektibo horiei “ezkutuko edo ikusezin bihurtutako zaintzaileak” deitu izan zaie, zaintzaileek eskura dituzten zerbitzuak edo baliabideak eskuratzen ez dituzten neurrian, edo, gutxienez, beste pertsona batzuek eskura ditzaketen neurri berean eskuratzen ez dituzten neurrian. Sarbiderik ez izatearen arrazoien artean daude, besteak beste, ezjakintasuna, egoera jasanezin bihurtu arte eskaera atzeratzea edo gizarte-estigmaren lotsa eta beldurra sentitzea.
Literaturaren berrikuspen honen helburua da, lehenik eta behin, kalteberatasun handiena duten ezkutuko zaintzaileen profilak identifikatzea;
eta bigarrenik, horiek ikusezin bihurtzean esku hartzen duten faktore nagusiak aztertzea, baita pertsona horiek haien zaintza-lanean aurre egin behar dieten premiak eta arazoak ere