Acceso usuarios
Bogumil Terminski
Regulacja statusu prawnego, oraz zasad wsparcia pracowników migrujcych, jest zagadnieniem podejmowanym na forach instytucji midzynarodowych od niemal stu lat. Pierwsze wysi?ki na rzecz ochrony imigrantów zarobkowych podjto ju podczas pierwszej sesji Midzynarodowej Konferencji Pracy w 1919 roku. Aktywno MOP w kolejnych dekadach doprowadzi?a do przygotowania a trzech dokumentów powiconych temu zagadnieniu (nieobowzujcej konwencji MOP nr 66 z 1939 r., oraz wencji Nr 97 z 1949 roku i Nr 143 z 1975 r.). Przez wieledekad problem ochrony imigrantów zarobkowych by? uznawany za wskie zagadnienie midzynarodowego prawa pracy. Podjte w latach siedemdziesitych prace kodyfikacyjne doprowadzi?y do przyjcia w 1990 roku dokumentu ONZ (Midzynarodowa Konwencja Dotyczca Ochrony Praw Wszystkich Pracowników Migrujcych i Cz?onków Ich Rodzin), oraz w?czenia tegozagadnienia do bardziej ogólnej przestrzeni praw cz?owieka. Pomimo wspomnianego faktu, a take istnienia rónych kategorii dokumentów powiconych migracjom zarobkowym w ramach Radyuropy, Unii Europejskiej, Organizacji Pastwa Amerykaskich (OPA), Ligi PastwArabskich a nawet ASEAN, ochrona pracowników migruj cych nigdy nie sta?a siefektywnie funkcjonujcym systemem pomocy i wsparcia wspomnianej tukategorii cudzoziemców. Przedmiot wspomnianego artyku?u stanowi analizakodyfikacji zagadnienia, oraz podstawowych przeszkód utrudniaj cych szerokikonsensus w zakresie ochrony pracowników migrujcych. Sygnatariuszami konwencji ONZ sobecnie prawie wy? cznie kraje globalnego po?udnia. Oczywiste wydaje si zatem, e pomimo 46 ratyfikacji dokument ten nie ma globalnego charakteru, a dzia?alno komitetu monitorujcego jego implementacj(CMW) odzwierciedla wy? cznie postulaty krajów eksportujcychtani si?robocz . Prezentowany artyku? dok?adnie analizuje szczególnie kontrowersyjne zapisy dokumentów MOP i ONZ z perspektywy obecnejspecyfiki migracji zarobkowych nawiecie, oraz wewn trznych politykmigracyjnych krajów eksportujcych i przyjmujcych migrantów.
Adjusting the legal status, and support policies for migrant workers is an issue on the agenda of international nstitution s for nearly a hundred years.The first efforts to protect foreign workers have been taken during the first session of the International Labour Conference in 1919. In the following decades ILO activities has led to the preparation o f three international documents concerning this issue (non-binding ILO Convention No. 66 in 1939,and Convention No. 97 of 1949, and No. 143 of 1975). For many decades, the problem of the protection of migrant workers� rights was considered as a narrow issue of international labor law. Codification efforts, undertaken during seventies, have led to the adaptation of the UN document (International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families) in 1990, and inclusion this issue into more general area of international human rights law. Despite this fact, and the existence of several categories of documents concerning migrant workers within Council of Europe, the European Union, and even ASEAN, the protection of migrant workers has never been effectively functioning system. The aim of this article is the analysis of the codification of that issue, and the main obstacles to consensus on the protection of migrant workers� rights. The state parties of the UN Convention contain primarily countries of origin of migrants (such as Mexico, Morocco and the Philippines). It seems, therefore, that despite 46 ratifications the, UN convention does not have a global character, and activities of its monitoring body (Committee on Migrant Workers CMW) reflects primarily demands of sending countries. The article closely examines particularly controversial provisions of the ILO and UN documents from the point of view of current labour migrations and policies of sending and host countries.
